“Ik ben geen superster. Ik kan een aardig balletje trappen.” Deze uitspraak komt van Arjen Robben tijdens het WK van 2014 in Brazilië. Hij voegde hier nog aan toe dat hij vooral heel blij was met zijn andere rol binnen Oranje. Een rol waarin hij vooral met het teambelang bezig was. Afgelopen zomer tijdens het WK in Brazilië stond dan ook alles in het teken van het ‘teamgevoel’ van het Nederlands Elftal. Er was geen interview waarin de spelers elkaars kwaliteiten niet de hemel in prezen, de vedettes coachten de nieuwkomers en zagen in dat ook zij van onschatbare waarde waren.
Hoe anders was het 2 jaar eerder tijdens het EK in Polen en Oekraïne. Na de finaleplaats in Zuid-Afrika in 2010 was dit hét moment om een prijs te pakken in Europa. Helaas liep het helemaal anders. ‘We’ verloren drie wedstrijden op rij en kwamen de poulefase niet eens door. Er was van alles aan de hand binnen het Nederlands Elftal. Er deden talloze geruchten de ronde. De ego’s van de sterspelers waren te groot. Zij dachten in hun eentje het team wel even te kunnen redden. Ontevreden spelers en een bondscoach zonder gezag zorgden ervoor dat het gemeenschappelijk doel, Europees Kampioen worden, totaal werd ondergesneeuwd en bij lange na niet werd gehaald.
De bekende uitspraak “There is no I in team” lijkt met dit voorbeeld de spijker op zijn kop te slaan. Te grote ego’s en aandacht voor individuele successen staan het groepsbelang in de weg. Je moet in dienst staan van je team en niet van jezelf. Absoluut waar! Maar dat neemt niet weg dat ik eigenlijk nóg meer geloof in de uitspraak “There is an I in team”. Want juist de individuele kwaliteiten van de verschillende individuen brengen het team tot grote hoogte. Kent het team elkaars kwaliteiten niet? Worden deze niet geaccepteerd of zelfs niet eens benoemd? Dan is de kans groot dat het team altijd gemiddeld of onder de maat zal blijven presteren. Want je kunt nog zo’n sterke drive hebben om kampioen te worden, om die ene order binnen te slepen of om jouw cliënten de nodige topservice te bieden, het gaat je niet lukken wanneer de individuen in het team niet voldoende aandacht krijgen.
De ego’s in het team van 2012 kregen duidelijk de meeste aandacht. Het Nederlands Elftal in 2014 werkte veel beter samen als team en presteerde dus vele malen beter. Niet omdat de individuen geen aandacht meer kregen. Nee, juist omdat alle individuen aandacht kregen. “Je bent zo sterk als de zwakste schakel”. De spelers kenden elkaars kwaliteiten en maakten daar optimaal gebruik van. De routiniers dachten niet de klus alleen te kunnen klaren. Nee, ze hielpen de ‘jonkies’ om het maximale uit zichzelf te halen.
Wat we hiervan kunnen leren? Waardeer de ander en waardeer jezelf. Persoonlijk denk ik dat het daar om draait binnen High Performing Teams. Ieder individu moet zichzelf laten zien. Dat is min of meer je plicht ten opzichte van het team. Laat zien waar je goed in bent én geef aan waar je minder goed in bent. Maak kenbaar wat je eigen dromen zijn en kijk waar je de ander bij kunt helpen. En doe dat vervolgens ook! Doe dat op een manier die bij jou past. Zie elkaars verschillen, accepteer ze en ga ze niet uit de weg. Waardeer ze en maak er optimaal gebruik van. En vergeet nooit; “Het team is zo sterk als de zwakste schakel”.
Annette schreef deze column in het kader van verschillende masterclasses rondom High Performing Teams van Insights Benelux. Lees het hele Insights Discovery magazine met o.a. TOPSPORTCOACHES OVER HIGH PERFORMING TEAMS Met o.a. Joop Alberda, Jacco Verhaeren en Robin van Gale.
[/idea]